Cecilia Vissers maakt deel uit van de beweging New Minimalism. Hoewel haar werk geïnspireerd is door kunstenaars als Donald Judd, gaat zij veel verder dan zijn formele thema’s. De industriële perfectie van Vissers staat duidelijk op gelijke hoogte met die van Judd. Maar er is nog iets anders. Alleen al de titels van haar werken laten een belangrijk verschil zien. Judd en andere minimalistische kunstenaars verwezen vaak naar hun werken als ‘zonder titel’. Een doos is een doos. Licht is gewoon licht. Betekenis wordt er niet aan toegekend. Maar Vissers geeft haar werken namen. Deze eenvoudige handeling introduceert een narratieve component in het werk.
Vissers’ titels zijn bijvoorbeeld So Close, So Far, Next Tide, Faraway en Silver Ridge; elke titel staat voor hoe zij haar relatie met een plek waarneemt. Andere werken, zoals Belmullet en Duvillaun, staan specifiek voor de woeste kustgebieden van Ierland die de kunstenaar vaak bezoekt. Vissers presenteert een sculpturaal object met een bepaalde titel en nodigt de kijker vervolgens uit om het object te interpreteren: wat is so far? wat is so close? Dit ontheft de kunstwerken van Vissers van de theoretische constructies van het minimalisme.
(tekst is uit het voorwoord van Vilis Inde)
