Op 1 april 2015 kwam Laura Hospes na een suïcidepoging terecht in het UCP, een psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Vanaf de eerste dag legde ze zichzelf vast met haar camera, omdat praten simpelweg te moeilijk was. Met haar monochrome, contrastrijke foto’s deelde ze haar verhaal met de wereld om haar heen, wat haar minder eenzaam liet voelen.
De periode, die ruim 8 maanden heeft geduurd, resulteerde in een uitgebreide serie over een jonge vrouw die balanceert op het randje van de bewuste dood. Laura besloot een boek te maken van de serie, om zo haar verhaal te laten zien en vooral voelen aan de wereld. Zo is het boek UCP ontstaan, 1,5 jaar na die eerste suïcidepoging.
Bekroond als een van de best verzorgde boeken 2016.
