Syktyvkar (in Komi-taal “de stad aan de rivier), is een kleine autonome hoofdstad in het noorden van Rusland, dicht bij de Oeral en het land van de Nenets. Het is de hoofdstad van de Komi Republiek, een Fins-Oegrische staat die eeuwen geleden door de Russen gekoloniseerd werd. De stad ligt aan het ‘einde van de wereld’, ver van alle grote Russische steden en van het snelle leven en de economische ontwikkeling van het westen. De twee etnische groepen, Komi en Russen, leven reeds langs samen. De traditionele Komi folklore, de Sovjet symboliek en de hedendaagse Russische cultuur zijn opgegaan in het dagelijks leven van deze provinciale stad.
Tijdens de tsaristische tijd werden veel politieke ballingen en oorlogs-gevangenen hier naartoe gestuurd en in de Tweede Wereldoorlog heeft het Rode Leger honderden Duitse gevangenen gedwongen om in de regio te wonen. Veel afstammelingen wonen er nog steeds. De Sovjets gebruikten de regio als een Goelag, om gevangenen vanuit de hele USSR in “werkkampen” te plaatsen. Velen overleefden het en bleven er, werkend in de papierfabriek van Eshva, een buitenwijk van Syktyvkar. Tegenwoordig verhuizen de meeste jongeren naar Sint-Petersburg of Moskou. Degenen die blijven vrezen dat de stad binnen een decennium zal verdwijnen, vergeten door haar eigen burgers.
Door een speling van het lot werd deze afgelegen plek het tweede thuis van Filippo Zambon en langzamerhand heeft deze plaats zijn geheimen aan hem onthuld. Filippo Zambon heeft de stad op bijzondere wijze in beeld gebracht.
