Niet eerder werd een volkswijk – die gesloopt gaat worden – zo indringend neergezet; intense portretten afgewisseld met verstilde universele beelden, van een omgeving die zal verdwijnen.
Van Cuyk heeft het vertrouwen gewonnen van de bewoners en is gedurende een jaar met zijn camera ondergedompeld geweest in een sterk non-conformistische cultuur.
De fotografie begeeft zich op het snijvlak van autonome kunst en documentair-sociale fotografie. Het is een verhaal over disconnectie en verlating. Wat doet het met mensen als je uit je vertrouwde omgeving wordt gehaald? Maar het is ook een verhaal over stigma’s én over afwijken van de gevestigde orde.
‘Ik hou van de ‘Democracy Photographers’. Het voelt als onrechtvaardigheid dat er dingen zijn die niet ten volle worden gezien. Voor mij bestaat er geen lelijkheid. Juist de vergankelijkheid draagt enorme schoonheid.’
