Elizabeth Koetje had het plan om momenten van een meisjesleven tot het begin van de tienerjaren vast te leggen. Dit was de start van een fotografische reis met haar dochter. Gedurende een periode van acht jaar ontstond een oeuvre waarin een eenzaam meisje figureert in ruimtes variërend van uitgestrekte woestijnvlaktes tot smalle trottoirs in de stad.
De beelden zijn voor het grootste deel romantisch en droomachtig. Het zijn impliciete verhalen over vrijheid, nieuwsgierigheid, ontdekking en avontuur.
