Eerste monografie over Jaap Schreurs (1913-1983), een eenling wiens werk door de jaren heen aan betekenis wint. Zijn leven omspande twee verschrikkelijke wereldoorlogen en talrijke ideologische conflicten. Dat liet hem niet onberoerd.
Jaap Schreurs zat ‘gevangen’ tussen de erfenis van de Haagsche School en de opkomst van de Cobrabeweging. Kunststromingen buitelden over elkaar heen en de strijd tussen abstracte kunst en het realisme leek meedogenloos. Natuurlijk was hij zich bewust van wat er gebeurde. De invloed van kunstenaars als Picasso, Modigliani en Morandi in zijn werk is onmiskenbaar, maar hij deed geen concessies aan zijn artistieke opvattingen en bleef tijdens zijn artistieke loopbaan trouw aan het realisme. Schreurs voelde niet de drang om hiervoor de barricades op te gaan.
Hij vocht veldslagen in het atelier: in de kunstwerken kwamen zijn diepste gevoelens en overtuigingen aan de oppervlakte. Zij slaan, ruim dertig jaar na zijn overlijden, nog steeds in als een bom.
Een kunstenaar die bewust de zijlijn opzocht, zo kan Jaap Schreurs gekenschetst worden. Over zijn leven is eigenlijk maar betrekkelijk weinig bekend. Uit de verhalen van zijn tijdgenoten komt een aimabele, zorgzame persoonlijkheid te voorschijn, rustig, belezen, spiritueel, wars van dogmatisme, artistiek bevlogen en begaafd. Hoewel hij al jong furore maakte en lovende kritieken in kranten verschenen, schuwde hij de openbaarheid.
